در گیر است سرا پا همه از نگفتنت!

از ریسمان زمین تا سقف آسمانم همه مبهوت...

عجب حکایتیست

غصه ی  این قصه ی نگفته بر زبان!

آه که زبانم نیز سر سبز داد بر باد...

پس سکوت حرف اول و اخر ماست.....

                                                           (حنانه)

وحال شعرهایم رنگ باخته اند...

آن زمان که روزگارم از رنگ صورتم پیدا نبود...

                                                                    (حنا)