من نیز سرنوشتی در حد بندگی خویش
همچون رسول داشتم...
ای خاموش در هیاهوی سخن
و ای شکست خورده
که خود را در زورق رنگین پیروزی ها
از چشم خویش پنهان کرده ای!
برخیز و ان من ها که خود را بر تو افکندند و نفس های اماره اند بکش!
و گریبان خویش را از چنگال های خلق زمانه رها کن!
دل از بند نام و ننگ برکن!
و دین و دنیا و دینداران و دنیاداران واگذار
و به جای هر دو
غم را برگزین و درد را اختیار کن
و بنال....
و تو چه میدانی که چه راحت و لذتی است در نالیدن...
که گرگ مینالد....
که خدا مینالد....
تو نیز بنال....
(شریعتی)
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده : حنانه
تاریخ : جمعه 28 بهمن 1390