کوچه را زیرو کرده ام'

از بس که نیافتم ردی از تو'''

خودم به خودم شک میکنم'''

به رد پای خودم'''

باورم می شود'آری کم کم''ک

که رد پاهای من' همان جای قدم های توست که''''

مرا با تو یکی کرده است''''

گاه''' شک میکنم''''' 

                 این آخرین باور من است'''

                                                                        حنا

وقتی که به تو می اندیشم''''

به خلا قدم میگذارم 

و

از حس تو پر میشوم''''

                                           حنا

مردن' فقط بریدن نفس نیست''''

گاه در عمق بودنت'انگار مرده ای'''''

                                              حنا

نامش انسان بود

وتنها دارایی اش تنهایی'''''

دل سپردم به صبوری 

که جز این چاره ندارم''''

                                       سعدی شیراز