وقتی هوایی برای نفس کشیدن نداری

انگار بهتر است در نطفه خفه شد!!

میبینی چطور باید خود را رهاکنم!؟

من از خودم جا مانده ام....

                                                          (حنا)

اینجا من زندگی میکنم با مادرم

آنطرفتر زیر یک سنگ ،هزارپایی زندگی میکند با مادرش!

پدرش زیر کفش های پدر من له شد!

و مردی با کفش های خیلی بزرگ پدر مرا له کرد....

همان که پشت در خانه اش نوشت...(خوش آمدید!)

من اینجا خودم را دار زده ام میبینی؟؟

دنیا کوچک نیست!

ما خیلی به هم نزدیکیم...!

باور کن!                                               .......................

چه سخت است آن زمان که عادت کنی دیگری را دوست داشته باشی!

دوست داشتن ثقیل تر از آنیست که بشود تفسیرش کرد...

اگر دوست داشتن عادت بشود

پس چه جایی برای تفسیر این همه احساس خواهد ماند.....

این اخرین خواهش من است ....

بگذار احساست به من بی تفسیر نباشد....

                                         این اخرین خواهش من است.....

                                                      (حنانه)

هر روزم تکرار با تو بودن را به رخ  جهان می کشد

و من آن طرفتر رخ تو را به نقش آب می کشم!

چه با شکوه است این همه بالیدن.....