دنیا سیاه نبود!

آدمهایش زیادی  خاکستری شدند آنقدر 

که به روی دنیا پس داده اندو

دنیا سیاه شد....

لحظه ای اندیشه کافیست...

بگذار صادقانه بگویم :

اگر خودت را منهای داشته هایت کنی  هیچ چیز برایت نمی ماند...

ببین آدمها تورا برای داشته هایت می خواهند....

چه دردناک است ...

خودم را از داشته هایم کم میکنم...

آه هیچ چیز نمی ماند.....

من خودم ماندم...............

باز تکرار میکنم :

کیست که مرا برای من بخواهد....؟؟؟؟

اعتراف سنگینیست میدانم!

                                                                 (حنا)

مشق تنهایی را هرشب می نویسم....

تکرار این نوشتن ها اخر سر ،کاری دست دلم می دهد.......

روزی قراربود پدر این دل را در بیاورم ...

اما حالا چه !

دلی نمانده  که چیزی ازش در بیاورم.....

بیچاره دلم.....

مشق هرشب را از بر شده است:

(تنهایی!)

نقطه سر خط...................