هنگام رفتنت میان این همه خارو خاشاک!

چه نقطه ی عطفی میکشاند تورا به سوی خویش...؟

خودت،خویشتنت،ناخوداگاهت،راز سر بسته ی  وجودت؟

این چیست که تو را میکشاند تا  نهایت بینهایت رسیدن؟!

این چیست که در خلوت حرف پندیست و در آشکارا سرکش و طغیانگر؟!

بگذار بگویم چیست ،آن بینهایت که میکشاند تو را !!!

گاه نفس است همان که در آشکارا سر کش و طغیانگر است!!

گاه وجدان است ،آری همان حرف پندیست پیش خویشتن خویشت!!!!

                       نفس.............................................وجدان

                                                                      (حنا)

هر شب نه !مثل امشب...

شب نیز چون تکه ای گم شده در باد تنهاست!

نه مثل هرشب ! امشب...

خدا تنهاست...

آسمان تنهاست.....

شب نیز تنهاست....

نه مثل امشب ،هر شب....

                               (حنا)

گاهی می روی و میروی و (م ی ر و ی) و انگار باز نرسیدی!

این منم که نرسیده ام به خویشتن خویش!

از خود بی خودو با تو همچنان هستم و تو نیز بی من  هیچ !

و باز می روم و می روم و میروم و (م ی ر و م )و تو نیز دورتری از رفتن های من !

من کجا چنین شتابان شدم از بس که نرسیدم !

و تو باز از من تهی هستی و من از تو سر شارم!

این منم که می روم و میروم و باز نمیرسم!

من بکجا چنین شتابان شدم از بس که ( م ی ر و م ) و نمیرسم!!!

                                                             می روم..... م ی ر و م.... میروم!  حنا...

هیچ زمانی نه مثل زمانی که هستی نه! 

زمان همان زمان رفتن ابدیست که دیگر نمی اییم 

همین زمان  است که قدر هم را خواهیم دانست !

این حقیقت را قبول کن که گویی فقط با نبود یکی در کنارت قدرش را خواهی دانست!!

زمانیست که بس دیر است!

یادمان نرود شاید فردا برایمان  بس دیر باشد.......           

                                                       (حنا)

بیا در خلوت هر شب ،

در عمق تاریکی شبهایم تنهایم

بیا هر شب بیا

هرشب که چون مرغ ارزوها بی پرو بالم بیا

اری  هر شب بیا

من هر شب با ستاره ها

با مهتاب بیتابیهایم

چون خویشتن  خویش تنهایم

چون همان مرغ که پرو بالی ندارد تنهایم

هرشب مثل همان ستاره ی بخت هرکس

همانی که هنوز پیدا نشده تنهایم

بیا هرشب بیا

هرشب که تنهای  تنهای  تنهایم بیا 

اری بیا هرشب بیا.....                 

                                 (حنا)

هراسانم ازین مقصد

ازین راه بی پایان

ازین آغاز ....

این منم کوله باری بر دوش

کوله باری از حرفهای ناگفته!

ناگفته ماند بر دل،

دل که دل داد بر اهل دل

ندانست  رونقی نیست بر بازار بی اهلان مشکل دل

صدف را دوری نیست

 زبان سرشار از خامیست....

                                                       (حنا)

در زیر این  اسمان

این انتظار چیست که روح را بی تاب خویشتن کرده است!

در این تاریخ

این عطش که هرگز در روح های سیراب فرو نمی نشیند؟

چرا رها نمی کند؟

(بانگ آب)خاطره دور کدام زندگی

کدام سرزمین

وکدام ابادی را در ما بیدار می کند؟

                                                          (شریعتی)

ای  سرا پا با من و از من تهی

لیک نیست هیچکس در من و جانم ، 

جانم از تبت میسوزد و میمیرد و از تو جان دوباره می گیرد!

                                 ای تهی از من با خویشتن چگونه ای؟؟؟؟؟؟؟

                                                                                                                     (حنا)

تو دنیای منی

اما به دنیا اعتباری نیست!!!!

                                        اعتباری نیست ......

وقتی چشمان کسی را دوست داری

یعنی غم و دلواپسی را دوست داری!!

دلواپسی دست دیگری او را بچیند

انگار سیب نارسی را دوست داری.....

                                                              (حنا)